“Savaş bize bir kez dayatıldığında, onu hızlı bir şekilde sona erdirmek için mevcut tüm araçları kullanmaktan başka alternatif yoktur. Savaşın amacı zaferdir – uzun süreli kararsızlık değil.”
General Douglas MacArthur, Nisan 1951’de Başkan Harry Truman tarafından Kore Savaşı’nda başkomutan olarak görevden alındıktan sonra Kongre’ye yaptığı konuşmada böyle söyledi.
Ve şimdi Amerika’nın, yeni ve daha ağır NATO silahlarından oluşan Ukrayna savaşına büyük ölçüde nüfuz etmemizle hedefi nedir?
Savunma Bakanı Lloyd Austin, Pazar günü Kiev’de Başkan Volodymyr Zelenskyy ile yaptığı görüşmeden dönüşünde şunları söyledi:
Amerika Birleşik Devletleri “Rusya’nın Ukrayna’yı işgal etmek gibi şeyler yapamayacak kadar zayıfladığını görmek” istiyor.
Austin, “Rusya,” dedi, “zaten çok sayıda askeri kapasitesini ve bir çok askerini kaybetti…
Bu nedenle, ABD’nin Ukrayna’daki politikasının yeni veya yeni ortaya çıkan hedefi, yalnızca işgalci Rus ordusunun yenilgiye uğratılması ve geri çekilmesi değil, aynı zamanda bir dünya gücü olarak Rusya’nın da sakatlanmasıdır.
Rusya’ya uygulanan yaptırımlar ve Ukrayna’ya sevk ettiğimiz gelişmiş silahlar, sadece ülkenin bağımsızlığını ve toprak bütünlüğünü korumasını sağlamakla kalmayıp, Rusya Ana’ya da geri dönülemez zararlar vermek içindir.
Putin’in Rusya’sı, uzun bir süre boyunca Ukraynalıları kullanarak yönetmeyi planladığımız dayaktan ne yakında ne de hiçbir zaman kurtulamayacak.
Türkiye Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu, bazı NATO müttefiklerinin gerçek amaçlarını gerçekleştirdi:
“NATO içinde Ukrayna savaşının devam etmesini isteyen ülkeler var. Savaşın devam etmesini Rusya’yı zayıflatmak olarak görüyorlar. Ukrayna’daki durum umurlarında değil.”
Ancak Rusya’nın ekonomisine ve ordusuna verilen kayıpları istikrarlı ve önemli ölçüde artırmak için savaşın daha uzun sürmesi gerekiyor.
Ve uzun bir savaş, Rusya’yı yenmenin bedelini kanla ödeyen Ukraynalılar için her zamankinden daha büyük kayıplara dönüşüyor.
Austin bu savaşı son Ukraynalıya kadar sürdürmeye kararlı mı?
Austin’i ve Amerikalıları tatmin etmek için kaç ölü Rus askeri – şu anda Rus kayıplarının tahmini işgal gücünün 15.000’i kadar – alacak mı?
Diyelim ki 50.000 ölü Rus’u kaybetmek için, kaç Ukraynalı’nın da hayatını kaybetmesi gerekir? Mariupol’un kaderini kaç Ukrayna şehri paylaşmak zorunda kalacak?
Açıkça, Joe Biden-Lloyd’un Rusya’yı süresiz olarak kana bulama stratejisi, MacArthur’un özdeyişiyle çelişiyor: “Savaşın asıl amacı zaferdir – uzun süreli kararsızlık değil.”
Karşı tarafı ölümüne kanayan bir savaş, adil bir savaşın ahlaki koşullarıyla da çelişir mi?
Sonra pratik düşünceler var.
Rusya’yı komşularını bir daha tehdit edemeyecek kadar zayıflatacağız dediğimizde konvansiyonel silahlardan ve güçten bahsediyoruz.
Bu iki aylık savaşta Ukrayna’da yapılan hiçbir şey, dünyanın en büyük stoğu olan 6.000 nükleer silahtan oluşan Rus cephaneliğini azaltmadı.
Ve Rus konvansiyonel gücünü ne kadar çok yok edersek, Moskova’yı o kadar çok çukurdaki özüne – nükleer silahlara – düşmeye zorlarız.
Rusya Dışişleri Bakanı Sergei Lavrov, Salı günü çatışmadan kaynaklanan bir nükleer savaş riski hakkında sorulan bir soruya yanıt verdi.
“Şu anda riskler önemli. Bu riskleri yapay olarak yükseltmek istemem. Birçoğu bunu ister. Tehlike ciddi, gerçek. Ve bunu küçümsememeliyiz.”
Putin bunu şöyle ifade etti:
“Biri, güncel olaylara dışarıdan müdahale etmek için yola çıkarsa ve bizim için doğası gereği stratejik olan kabul edilemez tehditler yaratırsa, yanıtımızın şimşek hızında olacağını bilmelidir…
“Bunun için kimsenin sahip olmakla övünemeyeceği tüm araçlara sahibiz. … Gerekirse onları kullanırız. Ve herkesin bunu bilmesini istiyorum.”
Hipersonik füzelerdeki taktik nükleer savaş başlıkları, Putin’in tarif ettiği şeye tam olarak uyuyor gibi görünüyor.
Hangi soruyu gündeme getiriyor:
Putin, Rusya’nın büyük bir ulus olarak statüsünde ABD kaynaklı kalıcı bir düşüşü kabul edecek mi? Yoksa Rusya, bu kaderden kaçınabilecek ve bazı Amerikalıların ülkesine dayatmak istediği uzun ve zayıflatıcı “sonsuza dek savaş”tan kaçınabilecek silahlara mı başvuracak?
Rusya’yı geri dönüşü olmayan bir stratejik düşüşe sürükleyeceksek, Putin o güzel geceye sessizce girme zihniyetinin hükümdarı mı?
Putin & Co. bu zımni nükleer tehditle blöf mü yapıyor?
2008’de Gürcistan Güney Osetya’yı işgal ettiğinde, Putin’in Rus ordusu anında tepki verdi, Gürcüleri püskürttü ve Gürcistan’ın kendisine saldırdı.
ABD 2014’te Kiev’de Rus yanlısı hükümetin devrilmesine yardım ettiğinde, Rusya devreye girdi ve Kırım’ı, Sivastopol deniz üssünü ve Luhansk ve Donetsk’i aldı.
Ukrayna NATO’ya katılmakla flört ettiğinde ve Biden bu olasılığı dışlamayı reddettiğinde, Putin Şubat’ta işgal etti.
Askeri harekât konusunda uyardığında, Putin’in biraz inandırıcılığı var.
Ve Rusya’nın kendisinin yenilgisini, aşağılanmasını ve küçülmesini önlemek için taktik atom silahları kullanma konusundaki bu konuşmada Vladimir Putin blöf mü yapıyor?
Patrick J. Buchanan, “Nixon’s White House Wars: The Battles That Make and Broke a President ve Divided America Forever” kitabının yazarıdır.
Kaynak : https://rocetoday.com/will-putin-submit-to-us-imposed-weakening/